De thermen

We beginnen onze autorit vandaag eens richting de andere kant van Kos en we slaan rechtsaf richting Psalidi. Dit is een dorpje wat grenst aan Kos stad maar verder weinig te bieden heeft dan all inclusive hotels en stranden. Er is verder niet veel te beleven dan een prachtige kust en wat winkeltjes en restaurantjes aan een doorgaande weg.

We rijden eerst op een stuk vlakke weg en dan gaat de weg in een keer best wel wat steil omhoog. We kijken links uit over de zee en haar eilanden en het is prachtig rijden richting de thermen van Kos. De weg loopt daar dood uiteindelijk maar er is een ruime parkeerplaats bovenaan en het is beter om daar te parkeren want de rest is naar beneden op een kiezelpad met weinig ruimte om te parkeren of te keren. Dat is niet aan te raden.

Na een 10 minuutjes bergafwaarts lopen kom je op een kiezelstrand uit met een strandtentje en hele hoge rotsen waar je langs gaat. Dit ziet er indrukwekkend uit en eentje heeft een enorme scheur alsof ie er elk moment vanaf kan vallen. Nu even niet graag.. denk ik..en ook geen aardbeving please.

Dan na een kort stukje kiezelstrand komen we bij de thermen uit. Een rond kiezelbad afgezet met grote keien en tot mijn verbazing is het water in het badje bloedjeheet. Het is bijna niet te verdragen aan je voeten zo warm. De zee stroomt wat in en uit aan de randen tussen de rotsen door en geeft het water daar een aangenamere temperatuur.

Je kan zelfs met je ene been in de zee staan van ongeveer 18 graden en met je andere been in het hete bronwater van ongeveer 35 graden ofzo.. wat een verschil. Het bronwater ruikt /stinkt naar zwavel en je ziet ook voortdurend belletjes borrelen en een soort witte substanties vermengt zich soms in het water. Het is helend voor mensen met reumatische aandoeningen of artritis en zo. Dus er liggen veel mensen (bejaarden in het voorseizoen) in.

Het bergdorpje Zia

We rijden door naar onze volgende bestemming en dat is het overbekende bergdorpje Zia. Het ligt best wel hoog in de bergen en de weg er naar toe vanuit Kos is niet altijd even breed maar wel goed te rijden. De uitzichten zijn prachtig en onderweg stoppen we een aantal keren.

We gaan nu de bergen in, het enige echte gebergte wat er op Kos is, het Mount Dikeos genaamd. We passeren het piepkleine gehuchtje Evangelista en stoppen bij Zia, wat ooit een autenthiek Grieks dorpje was maar nu meer een doorgaande weg vol souvenirsshops is geworden waar voortdurend busladingen toeristen af en aan worden gevoerd.

Even wat bergopwaarts proef je nog iets van het dorpskarakter maar veel is er niet meer van over. Het uitzicht vanaf dit dorp is wel adembenemend en hogerop in het dorp heerst er, in tegenstelling tot de doorgaande route, een serene stilte in de nauwe straatjes en bij de huisjes.

We slenteren wat door het dorp en zien dat de bewoners druk bezig zijn om alles op te knappen, te kalken, te snoeien en ze lopen rond met parasols en andere attributen om zich klaar te maken voor het echte toeristenseizoen. Ik wed dat het hier in het hoogseizoen echt afgeladen vol is.

We verlaten Zia weer via de doorgaande weg en gaan met wat haarspeldbochten al snel naar beneden om bij de hoofdweg van Kos eiland uit te komen. Dan rijden we richting Pyli.

En door naar Oud Pyli

Na het bergdorpje Zia reden we door naar Pyli. Niet naar het nieuwe Pyli (achteraf wel jammer dat we het niet bezocht hebben) maar via een steeds smaller wordende bergweg naar Oud Pyli. We hadden van de reisleiding van Sunweb gehoord dat dit een verlaten dorpje was wegens een cholera epidemie in het verleden. De bewoners zijn er vertrokken en hebben elders de huidige nieuwe stad Pyli opgericht.

Oud Pyli is nauwelijks meer een dorpje te noemen maar meer een gebied in de heuvels met delen van wat ooit een stadje is geweest. Hier en daar nog iets wat op een huisje leek maar merendeels muren of delen van wat ooit een huis was. Het woord spookstad doet al te veel eer aan omdat er nagenoeg niets meer overeind staat. De weg er naar toe wordt steeds smaller en ik had een moment dat ik nauwelijks nog verder durfde met de auto omdat ik niet wist waar ik zou uitkomen maar aan het einde is een prima parkeerplaats en daar kan je wel goed keren en zo. Dus het is even doorrijden tot aan de parkeerplaats waar het weer ruimer is.

Het is er stil en verlaten. Behalve de bel dan

Een enkele toerist dwaalt er rond in het voorseizoen.

Bovenaan op de heuvel/bergtop staat het kasteel van Pyli. Althans de paar muren en een boog die er nog van over zijn. Ook dit ooit stevige fort of kasteel is niet meer dan een rest muren, een boog en een fundering met een schitterend uitzicht over Tigaki en het zoutmeer. Het is een flinke klim naar boven maar wel goed te doen. We waren wat verbrand deze dag want er is niet zo heel veel beschutting te vinden tijdens de klim omhoog.

Op een andere top is een koffiehuis te vinden voor de dorstigen onder ons. Het is wel bizar omop een godverlaten bergtop in the middle of nowhere een koffiehuis met terrasje te vinden op eenzame hoogte. Echter als je hier in de warmte ronddoolt is het wel meer dan welkom.

De kustroute van Tigaki, Marmari en Mastichari

We pakken vandaag de bovenste kustroute vanuit Kos Stad en rijden via Lambi noordwaarts. We pakken de drie grote kustdorpjes en beginnen bij Tigaki. Dit is een leuk dorpje met veel restaurantjes, souvenirshops en boekingskantoortjes. Je kan er heerlijk langs het strand lopen en het zijn wel de mooiere stranden van het eiland. Het schijnt hier zomers minder druk te zijn dan in Kos Stad. Je kan er goed zwemmen en een ligbedje huren.

Tigaki heeft een zoutmeer dat zomers op droogt. Het is echter nog lente en dan moeten er nog schildpadden en flamingo's zijn. We vinden een beetje moeilijk een weggetje naar het zoutmeer toe als we voorbij Tigaki het echte platteland oprijden. Daarna een kiezelweggetje op vlak terrein en we zitten aan het zoutmeer. We hebben geluk.. er zijn nog volop (witte) flamingo's. Ze zijn hier wit omdat er geen garnaaltjes en kreeftjes te eten zijn die hun veren roze kleuren.

Schildpadden heb ik niet kunnen ontdekken. Het is er wel vol leven met vogels en kikkers. Prachtig stuk natuurgebied.

Hierna rijden we door naar Marmari en Mastichari. In het laatste dorp heb je werkelijk prachtige zandstranden met veel eettentjes die grenzen aan het strand. Het ligt wat in een bocht waar wel wat meer wind stond die dag. Het is er gezellig druk en we nemen een heerlijke, van vers fruit gemaakte, cocktail die ze hier zo lekker kunnen maken.

Het is, het is ... het is... een aardbeving !!

Het meest bijzondere 'evenement' van onze vakantie was toch wel hetgeen er op zondag 8 mei gebeurde. Het was nog wel moederdag...

Ik werd zojuist gewekt voor het traditionele ontbijt-op-bed moment. Ik was verrast met een boterham met pastachoca en een glas multivitamine sap en stond mij inmiddels aan te kleden toen het event gebeurde.

Manlief en kinderen waren in het kleine keukentje van het appartement bezig om het grote ontbijt te maken waarbij de eitjes lekker in de pan lagen te bakken. Ik zelf stond nog half aangekleed (of zeg maar half uitgekleed) in de slaapkamer en was net klaar met tandenpoetsen en zo, toen het opeens begon te trillen op de grond. Dus ik zeg: tjongejonge er komt wel een zware vrachtwagen voorbij, voel je dat.. de grond trilt er helemaal van. Op zich was dat niet zo vreemd bedacht want er liep een doorgaande weg langs het hotel waar ook wel soms een vrachtwagen langs kwam.

Het trillen hield echter aan en ik zeg nog heel onbewust: tjee nou das wel een hele lange vrachtwagen zeg. Het trillen werd echter steeds sterker en de balkondeuren die half open stonden begonnen tegen elkaar te tikken, de ramen trilden en ik hoorde dingen een klap of boem geven.

Verwonderd loop ik naar het keukentje en zeg: joh das geen vrachtwagen, het is volgens mij een groot vliegtuig wat over komt ofzo ?! Kennelijk kwam er een grote jumbo over wat ik wel vreemd vond omdat de aanvliegroute normaliter niet over Kos stad gaat maar juist via de andere kant van het eiland. Wellicht is de wind gedraaid ? Maar als ik naar buiten kijk kan ik geen vliegtuig vinden.. ook geen straaljager die evt. door de geluidsbarriere gaat dan ? Mijn hersenen pijnigen zichzelf om een verklaring te vinden voor het vreemde trillen.

Het trillen en tikken houdt echter gestaag aan en plotsklaps schudt het hele gebouw op zijn grondvesten. We zitten op de tweede verdieping en kunnen het schudden dan ook goed voelen en het lijkt alsof het gebouw even van links naar rechts schudt en andersom. Verbaast kijken we elkaar aan en ik roep verschrikt : joh das geen vliegtuig.. das een aardbeving. Man en kinderen kijken me ongelovig aan. 'ja echt, dit is aardbeving dat kan niet anders !' en ik loop naar het raam en zie personeelsleden druk pratend buiten staan en ze kijken geschrokken.

'Vlug, vlug.. laat alles maar liggen we gaan nu naar buiten .. NU !' Mijn gezinsleden horen het onheilspellende in mijn stem en geven geen kik. Laat alles maar liggen, zet het fornuis uit en naar links het trappenhuis in.. NU ! Ik gris mijn tas met onze paspoorten nog gauw mee en loop voor op rap over de gang het trappenhuis in waar alle werksters ook geschrokken druk met elkaar staan te praten.

Ze zeggen dat ik rustig moet lopen en ik informeer gelijk in het Engels: it was a earthquake ?! Ze knikken dus ik brom in mezelf: niks rustig.. naar buiten en snel... en ik loop snel de trap af met man en kinderen in mijn kielzog. We lopen gauw het gebouw uit en staan op straat. Er staat een Griekse man druk gebarend met een GSM te bellen. Ik versta er niets van. Andere hotelgasten staan eveneens op straat en we vragen ons af: wat nu ?

Het schudden is inmiddels opgehouden en mensen zijn angstig en onrustig. De Grieken zijn druk aan het bellen maar niemand informeert ons. Een man van de plaatselijke supermarkt ziet onze hulpeloosheid en onzekerheid en stelt ons gerust. It's every year, we have this. It comes once a year. I think its a 5.2.(http://www.nu.nl/buitenland/2509888/griekse-eiland-kos-getroffen-aardbeving.html) Laterbleek hij er niet ver naast te zitten. Ik vraag hem wat te doen ? Buiten blijven, naar binnen gaan ? Hij adviseert ons om buiten te blijven het komend half uur, er kunnen naschokken komen.

Ik vraag me af wat verstandig is. Hier staan we in een smal straatje met hoge gebouwen. Ik wil naar een meer open stuk als ik dan toch buiten moet blijven. Ik loop naar binnen naar de receptie maar de receptioniste zit druk te telefoneren. Ik besluit met het gezin te verhuizen naar de achterkant van het hotel bij het zwembad. Daar heb je een groter open stuk en daar staan ook ligbedjes en stoelen. En daar gaan we zitten. We wachten... en ik zit me af te vragen of er nu een tsunami kan komen ? We zitten immers op een eiland omringt door zee.. overal water en geen duinen of dijken ofzo. Waar was de beving ? Was het een zeebeving of was het misschien in Turkije ? Wat moeten we doen ? Naar boven in het gebouw gaan of juist buiten en beneden blijven ? Ik kijk naar de zee.. maar die ziet er best normaal uit.

Ik besluit bij het zwembad te blijven en SMS naar Nederland naar mijn schoonzus, vriendin en baas.. we hebben zojuist een aardbeving meegemaakt. Al gauw reageert mijn baas met de mededeling: ik zie het op internet, het is een 5.1. Blij dat er iemand wakker is in Nederland (we leven in Kos een uur vooruit en het was 10 uur zondagochtend). Ik SMS enthousiast terug: kan je me vertellen waar het epicentrum was ? Ik wil/moet weten of er nog meer gevaar te duchten is. Hij SMSt weer even snel terug: 16 km van Kos vandaan, geen alarmfase.. er zijn nog wat naschokken nu. Die voelde ik echter niet. Ik word rustiger door de informatie dat er geen alarmfase is. Het lijkt allemaal wel mee te vallen en ik zie ook geen schade, ik hoor geen sirenes van ambulances of politie en de Grieken om ons heen lijken ook hun normale gang weer te gaan.

Na een half uur besluiten we terug het hotel in te gaan. We beginnen opnieuw met eieren bakken en ik sta weer in de badkamer. Even voel ik een trilling en het lijkt alsof ik duizelig ben. Het zal wel een naschokje zijn. De kinderen merken niets. We zijn allemaal wel de rest van de dag wel wat trillerig en opgewonden. Het was best even schrikken en zoiets blijft je wel bij.

In een restaurantje horen we later dat de aardbeving op het vlakbij gelegen eiland Nyssiros was. Dat is een vulkaaneiland wat nog op mijn to-visit lijstje stond. In gedachte schrap ik Nyssiros. Ik wilde er dolgraag heen om in de vulkaankegel te lopen waarop je een ei kan bakken maar met een onrustige tectonische plaat, neem ik liever geen risico's.

's Avonds durven de kinderen niet goed te gaan slapen. Ik stel ze gerust: het gebeurt maar 1x per jaar in Kos.. en die hebben we nu gehad. Ik ben er zelf niet zo gerust op..maar bedenk me dat we er maar weinig aan kunnen doen en in een stevig hotel zitten.

Kreta was kennelijk in april getroffen met een 6.1 en er was daar wel schade en er waren toen gewonden.Later in de mei week volgen meer aardbevingen horen we in het nieuws: in Rome en Zuid Spanje waar vijf doden vallen door neervallend puin. De platen in het Middellands zeegebied roeren zich..en terwijl ik deze log schrijf zie ik dat in Turkije vannacht een aardbeving was van 5.9 waarbij tientallen mensen gewond zijn geraakt en een drietal doden.

Het schijnt wel zo te zijn dat het Grieks/Turkse gebied per jaar vele bevingen kent die doorgaans weinig schade kennen. Maar soms gaat het wel eens mis.. en deze periode is dus wel heftig kennelijk.

Een interessante site voor actuele aardbevingen in Europa is: http://www.emsc-csem.org/index.php#2

Dwars door Kos

Vandaag hebben we onze auto gekregen en we gaan er mee op pad. Laten we het eiland maar eens gaan verkennen. Het is ruim 50 km lang ongeveer en op het smalste punt 15 km breed en kan je aan weerskanten de zee zien dat is net voorbij Mastachari. Er is 1 hoofdweg die druk is en die over de volle lengte van het eiland loopt van Kos Stad naar Kefalos aan het andere eind. In het midden ligt Antimachia waar het vliegveld is.

We rijden naar Kefalos en rijden dan door een prachtig glooiend landschap met links van ons eerst het gebergte. Later wordt de weg heuvelachtiger naarmate we bij Kefalos in de buurt komen. Kefalos ligt hoog op een berg en als je er een paar scherpe haarspeldbochten omhoog gaat dan heb je een schitterend uitzicht over de baai met het Kamari strand.

Dan rijden we terug naar beneden en gaan we voor het eerst zwemmen in de zee die nog best fris is rond deze tijd maar dat kan de kinderen niet deren. Het prachtige paradijselijke strand van Kamari hebben we nagenoeg voor ons alleen.

Daarna doen we wat boodschapjes en rijden terug via de kustweg naar Kardarmena. Dat is de tweede grote badplaats van Kos maar helaas in verval. Er is steeds meer leegstand daaromdat de all inclusive hotels, de plaatselijke restaurantjes en taveernes de nek omdraaien. Detoeristen eten en drinken nauwelijks meer buiten de deur en de grote hotelketens makenlangzaam het eiland kapot met deze formule. De Grieken gaan failliet.. dat weten we allemaalen de all inclusieve hotelformules verergeren de situatie. De middenstanders in Griekenland kunnen hun hoofd bijna niet meer boven water houden.

Naast veeteelt en wat landbouw moeten ze het toch echt hebben van het toerisme maar dat gaat niet zo best zo meer.

Kos stad ontdekken

Vandaag zien we Kos stad bij daglicht. Het is wel wat winderig en fris nog maar volgens de Grieken is het weer beter dan de vorige dagen. De zon laat zich goed zien maar echt lekker warm is het door de koude stevige wind niet.

's Ochtends hebben we een welkomstbijeenkomst van Sunweb bij het plaatselijk restaurant Mezzulina. welk in handen is van een Nederlandse eigenaresse. We krijgen wat te drinken aangeboden en een hoop informatie over Kos met een kaartje. Welke dingen je kan bekijken, wat de moeite waard is, hoe het zit met het verkeer en wat je kan bezoeken of doen. Dat is altijd wel handig.

Hierna gaan we te voet naar Kos centrum en ontdekken dat het stadje gezellig druk is. Veel winkeltjes, restaurantjes en gezellige pleintjes. Er zijn veel archeologische vindplaatsen en het fort dient zeker bezocht te worden, concludeer ik.

We proberen ons te orienteren en te kijken waar wat is. Hoe het kaartje werkt en wat we zeker willen bezoeken. En we zoeken ons eerste restaurantje uit om een broodje te gaan eten. Je kan hier alles krijgen van Grieks eten en pizzatot sandwiches, omelet of hotdog.We kijken uit over de oude Mandriki haven waar veel excursie schepen liggen die ons graag naar Bodrum of naar een van de andere eilanden willen brengen.

Hierna verkennen we diverse stadgedeeltes waarna we terug naar ons hotel gaan. De zon gaat steeds harder schijnen en de wind wordt wat minder. De kinderen kunnen het niet laten en duiken het zwembad in. Ik hou mijn kleren liever aan en geniet van het zonnetje.

's Avonds lopen we langs de boulevard terug naar het centrum en zoeken een gezellig eettentje uit. Wat ziet het er mooi uit in het donker. Het is hier net als elders langs de Middelandse zee, veel katten die bij je komen kijken of er iets te eten te halen is. Het wordt hier al vroeg donker, zo rond 8 uur. Dat komt omdat je dichterbij de evenaar zit. De zon gaat sneller onder.

We vertrekken naar Kos !

Vandaag is het eindelijk zo ver. We gaan op vakantie ! Wederom naar Griekenland maar niet naar Kreta. We gaan naar Kos ! Ik hoop dat een hittegolf ons deze keer bespaard blijft want anders kom je nergens meer behalve in verkoelend (zee)water. Het zal wel meevallen want het is nu pas mei in plaats van eind juni.

We vliegen weer met Transavia maar helaas vanaf Groningen. Er is wel een tussenlanding in Eindhoven maar de terugvlucht gaat niet over Eindhoven terug dus rijden we twee en een half uur naar Groningen. Later blijkt de terugvlucht wel degelijk over Eindhoven te gaan ondanks dat wij in februari bij boeking te horen kregen dat het niet zo was. Dat was wel balen.

Groningen is een klein maar wel aardig vliegveldje. Het is makkelijk bereikbaar en alles ligt dicht bij elkaar met goede voorzieningen. We checken al vlot in en gaan lekker buiten in het zonnetje wat drinken in het restaurant.

Daarna begint het lange wachten totdat we naar de gate kunnen. Das altijd wel wat saai.

De vlucht gaat voorspoedig en vlot. Sneller als verwacht zijn we in Kos alwaar het net zo warm is als in Nederland deze keer, zo'n 18 tot 22 graden. We hoeven niet te acclimatiseren en het voelt aangenaam.

Het loopt gesmeerd verder. De koffers zijn er binnen een mum van tijd, we worden snel vervoerd naar de terminal, de bus staat dan klaar om ons naar ons aparthotel te brengen in Kos stad. Na een drie kwartier rijden zijn we op plaats van bestemming. We zijn nog niet zo moe maar het is hier een uur later en het is tijd om te gaan slapen. We inspecteren het zwembad en pakken onze koffers gauw uit. Daarna liggen we al snel in Dromenland. Ik verheug me op morgen.. als ik Kos bij dag kan zien.