Na het bergdorpje Zia reden we door naar Pyli. Niet naar het nieuwe Pyli (achteraf wel jammer dat we het niet bezocht hebben) maar via een steeds smaller wordende bergweg naar Oud Pyli. We hadden van de reisleiding van Sunweb gehoord dat dit een verlaten dorpje was wegens een cholera epidemie in het verleden. De bewoners zijn er vertrokken en hebben elders de huidige nieuwe stad Pyli opgericht.

Oud Pyli is nauwelijks meer een dorpje te noemen maar meer een gebied in de heuvels met delen van wat ooit een stadje is geweest. Hier en daar nog iets wat op een huisje leek maar merendeels muren of delen van wat ooit een huis was. Het woord spookstad doet al te veel eer aan omdat er nagenoeg niets meer overeind staat. De weg er naar toe wordt steeds smaller en ik had een moment dat ik nauwelijks nog verder durfde met de auto omdat ik niet wist waar ik zou uitkomen maar aan het einde is een prima parkeerplaats en daar kan je wel goed keren en zo. Dus het is even doorrijden tot aan de parkeerplaats waar het weer ruimer is.

Het is er stil en verlaten. Behalve de bel dan

Bovenaan op de heuvel/bergtop staat het kasteel van Pyli. Althans de paar muren en een boog die er nog van over zijn. Ook dit ooit stevige fort of kasteel is niet meer dan een rest muren, een boog en een fundering met een schitterend uitzicht over Tigaki en het zoutmeer. Het is een flinke klim naar boven maar wel goed te doen. We waren wat verbrand deze dag want er is niet zo heel veel beschutting te vinden tijdens de klim omhoog.

Op een andere top is een koffiehuis te vinden voor de dorstigen onder ons. Het is wel bizar omop een godverlaten bergtop in the middle of nowhere een koffiehuis met terrasje te vinden op eenzame hoogte. Echter als je hier in de warmte ronddoolt is het wel meer dan welkom.